Zasada autonomii proceduralnej i zasada efektywności oraz ekwiwalencji jako ograniczenia autonomii proceduralnej państwa członkowskiego
Zasada ta oznacza, że w przypadku braku reguł prawa wspólnotowego postępowanie o roszczenia wynikające z prawa wspólnotowego są regulowane przez krajowe prawo proceduralne.
Autonomia proceduralna ograniczona jest zasadą równoważności (warunki dochodzenia roszczeń opartych na prawie wspólnotowym nie mogą być mniej korzystne niż te, które dotyczą podobnych roszczeń,sądy krajowe mają obowiązek wykluczać dyskryminację ukrytą) oraz zasadą efektywności (warunku proceduralne nie mogą prowadzić do uniemożliwienia lub nadmiernego utrudnienia wykonywania w praktyce uprawnień uzyskanych przez jednostki na mocy prawa wspólnotowego).
Jeśli brak jest unormowań wspólnotowych bądź są one niepełne, władze państwowe wykonując prawo wspólnotowe postępują zgodnie z formalnymi i materialnymi przepisami prawa krajowego.
W przypadku braku reguł prawa wspólnotowego w postępowaniu o roszczenia wynikające z prawa wspólnotowego są regulowane przez krajowe przepisy (prawo) proceduralne, to właśnie państwo ustala reguły dochodzenia roszczeń. Autonomia proceduralna ulega osłabieniu ze względu na zasady efektywności i ekwiwalencji.
Zasady efektywności i ekwiwalencji jako ograniczenia autonomii proceduralnej państwa członkowskiego:
Istnieją 2 ograniczenia autonomii proceduralnej:
-
Zasada równoważności (ekwiwalencji, niedyskryminacji)- warunki dochodzenia roszczeń prawa wspólnotowego nie mogą być mniej korzystne niż te, które dot. podobnych roszczeń prawa krajowego,
-
Zasada efektywności- warunki proceduralne nie mogą prowadzić do uniemożliwiania lub nadmiernego utrudniania wykonywania w praktyce uprawnień uzyskanych przez jednostki na mocy prawa krajowego(nie skutkuje nałożeniem na sąd krajowy procedury).