Unia Europejska - Artykuły

1.Wymień 3 organizacje europejskie: UE, WE, UURATOM.

1. Kto ma inicjatywę uchwałodawczą? Komisja Europejska

1. Na czym polega strefa wolnego handlu? Na zniesieniu ceł oraz ograniczeń ilościowych w obrocie między państwami członkowskimi.

1. Kto w UE jest odpowiedzialny za wykonanie budżetu? Komisja europejska

1. Czym się różni rozporządzenie od decyzji? Rozporządzenia są aktami generalno - abstrakcyjnymi i skierowane są do nieograniczonej liczby nieokreślonych adresatów. Rozporządzenia obowiązują w całości, przypisuje się im skutek bezpośredni.

Sądy krajowe, od których orzeczenia przysługuje odwołanie, mogą badać ważność aktu wspólnotowego i jeżeli uznają argumenty stron dotyczące nieważności za bezzasadne, odrzucają je, ogłaszając akt za całkowicie ważny. Natomiast sądy, których orzeczenia są ostateczne zgodnie z prawem wewnętrznym, nie są właściwe do orzekania o ważności aktów instytucji wspólnotowych."- orzeczenie Foto-Frost

Zgodnie z art. 288 „odpowiedzialność kontraktową Wspólnoty reguluje prawo właściwe dla danej umowy"; do dochodzenia odpowiedzialności właściwe są sądy krajowe; możliwe jest też poddanie takich umów jurysdykcji ETS z art. 238 TWE. Przepis te stanowi, że ETS jest właściwy do orzekania na podstawie „klauzuli arbitrażowej" jakiejkolwiek umowy prawa publicznego lub prywatnego" zawartej przez WE lub w jej imieniu. ETS do oceny swojej właściwości stosuje prawp wspólnotowe.

Jeśli skarga jest uzasadniona, ETS ogłasza zaskarżony akt jako nieważny i niebyły. Orzeczenie takie skutkuje „erga omnes" i „ex tunc" co oznacza, że dany akt jest traktowany jakby nigdy nie został podjęty.

W skardze o unieważnienie ETS jest związany granicami skargi. Decyzja może być więc unieważniona tylko wobec tych stron, które wygrały sprawę przed Trybunałem. Tam, gdzie efektem wyroku Trybunału jest odrzucenie ustaleń faktycznych i stwierdzenie, że zmowa nie miała miejsca, sprzeczne z zasadą praworządności byłoby twierdzenie, że Komisja nie ma obowiązku ponownego rozpatrzenia pozycji innej strony tej samej rzekomej zmowy.

A. Brak kompetencji polega na wydaniu wiążącego środka prawnego przez organ, który w ogóle nie był uprawniony do podejmowania tego rodzaju środków, ponieważ: kompetencja w tym obszarze nie należy do Wspólnoty i przysługuje wyłącznie państwom członkowskim, kompetencja co prawda jest kompetencją Wspólnoty, ale akt został wydany przez nieuprawniony bądź niewłaściwy organ.