Śledź nas na:



Pojęcie pracownika najemnego w systemie prawnym Wspólnoty Europejskiej

Prawo unijne posługuje się pojęciem "pracownik najemny". W prawie wspólnotowym jest ono nieco szersze niż zwykle w przepisach wewnętrznych poszczególnych państw. Ogólnie nakreślono w nim, że pracownikiem jest każda osoba ubezpieczona w ramach systemu zabezpieczenia społecznego, która wykonuje pracę na rzecz i pod kierownictwem innej osoby w zamian za wynagrodzenie.

Jednak w szczegółach to, kto jest pracownikiem, pozostawiono do uregulowania przez poszczególne państwa członkowskie. Według prawa polskiego do tej grupy zaliczymy oprócz pracowników także zleceniobiorców.

Podstawową zasadą jest zasada jedności stosowanego prawa. Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia 1408/71:

  • pracownik najemny zatrudniony na terytorium jednego państwa podlega jego ustawodawstwu, nawet jeżeli zamieszkuje na terytorium innego państwa lub jeżeli przedsiębiorstwo lub pracodawca, który go zatrudnia, ma swoją zarejestrowaną siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego państwa członkowskiego,

  • osoba prowadząca działalność na własny rachunek na terytorium jednego państwa członkowskiego podlega ustawodawstwu tego państwa, nawet jeżeli zamieszkuje na terytorium innego państwa członkowskiego. Zasadę tę stosuje się z uwzględnieniem następujących wyjątków i sytuacji szczególnych zawartych w art. 14 ust. 1a i art. 14a ust. 1a rozporządzenia 1408/71:

  • pracownik najemny zatrudniony na terytorium jednego państwa członkowskiego przez przedsiębiorstwo, w którym jest zwykle zatrudniony i przez które został skierowany do wykonywania pracy na terytorium innego państwa członkowskiego podlega nadal ustawodawstwu pierwszego państwa członkowskiego, pod warunkiem że przewidywany okres wykonywania tej pracy nie przekracza 12 miesięcy i że nie został on skierowany w miejsce innej osoby, której okres skierowania upłynął,

  • osoba zwykle prowadząca działalność na własny rachunek na terytorium państwa członkowskiego i wykonująca pracę na terytorium innego państwa członkowskiego w dalszym ciągu podlega ustawodawstwu pierwszego państwa, pod warunkiem że przewidywany okres wykonywania pracy nie przekracza 12 miesięcy.

 

 



Zobacz także