Pojęcie „aktu" w rozumieniu art. 230 TWE - na tle orzeczenia w sprawie ERTA
Wszystkie środki instytucji wspólnotowych, które nie są zaleceniami czy opiniami (podlegają kontroli legalności w trybie art. 230), które w zamyśle mają moc wiążącą, tzn. o ile mogą wywoływać skutki prawne wobec podmiotów trzecich.
Stosujemy więc tutaj test materialny (interesuje nas czy akt prawny jest środkiem instytucji wspólnotowej i czy wywołuje skutki dla os. Trzecich), nie zaś test formalny (czyli nie jest istotna nazwa i forma aktu prawnego).
Prawo wspólnotowe posługuje się nie tylko środkami prawnymi wymienionymi w art. 249 TWE (rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, opinie, zalecenia), ale także bardzo szeroko stosowanymi środkami soft law, niewiążącego prawa o nieokreślonym statusie. Przykładem takich środków są obwieszczenia Komisji i wewnętrzne kodeksy postępowania, akty Rady Europejskiej, akty COREPER-u. Trybunał bada przede wszystkim treść aktu, aby stwierdzić, czy zawiera on postanowienia rodzące skutki prawne. Szczególnie dokładnie przygląda się aktom wyjaśniającym i interpretującym już istniejące prawo, aby móc określić, czy przypadkiem nie nastąpiło rozszerzenie treści obowiązujących przepisów. Takie rozszerzenie może nadawać się do kontroli sądowej.
Zobacz także
- „Usługa i działalność gospodarcza
- Zasada autonomii proceduralnej i zasada efektywności oraz ekwiwalencji jako ograniczenia autonomii proceduralnej państwa członkowskiego
- Instytucje Unii Europejskiej
- Skierowanie pytania prejudycjalnego do ETS przez sąd
- Rodzaje pozasądowej kontroli przestrzegania prawa wspólnotowego