• Tj. Podmioty uprzywilejowane:

  • Państwa członkowskie

  • Rada UE

  • Komisja Europejska

  • Parlament Europejski

podnoszących zarzut braku kompetencji, naruszenia istotnych wymogów proceduralnych, naruszenia TWE lub jakiejkolwiek reguły prawnej związanej z jego stosowaniem lub nadużycia władzy.

• Podmioty częściowo uprzywilejowane:

• Trybunał Obrachunkowy

• Europejski Bank Centralny (wyłącznie w ramach TWE)

które mogą wnieść skargi zmierzające do zapewnienia ochrony ich prerogatyw.

• Podmioty nieuprzywilejowane:

• Osoby fizyczne

• Osoby prawne

które mogą wnieść skargę na decyzje, których są adresatem oraz na decyzje, które mimo przyjęcia w formie rozporządzenia lub decyzji skierowanej do innej osoby dotyczą jej bezpośrednio i indywidualnie.

Skargi powyższe powinny być wniesione w terminie dwóch miesięcy, stosownie do przypadku, od daty publikacji aktu lub jego notyfikowania skarżącemu lub, w razie ich braku, od daty powzięcia przez niego wiadomości o tym akcie.

Artykuł 35

Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy w zakresie kontroli legalności decyzji ramowych i decyzji, jeżeli skargę wniosło Państwo Członkowskie lub Komisja, podnosząc zarzut braku

kompetencji, naruszenia istotnych wymogów proceduralnych, naruszenia niniejszego Traktatu lub jakiejkolwiek reguły prawnej związanej z jego stosowaniem lub nadużycia władzy. Skargi przewidziane w niniejszym ustępie wnosi się w terminie dwóch miesięcy od daty publikacji zaskarżanych decyzji ramowych i decyzji.

Rodzaje aktów prawnych podlegających uchyleniu w trybie art. 230 TWE, art. 146 TEWEA, art. 35 ust. 6 TUE)

• I filar Unii Europejskiej - rozporządzenia, dyrektywy, decyzje oraz inne akty prawne przyjęte w ramach Wspólnot Europejskich, których celem jest wywarcie określonych skutków prawnych

Rozporządzenie - akt prawa wtórnego o zasięgu ogólnym, wiąże ono w całości tzn. zarówno, co do celu, który ma zostać osiągnięty jak i co do metod i środków jego realizacji. Rozporządzenia są bezpośrednio stosowane w każdym państwie członkowskim przez organy wspólnotowe, osoby fizyczne i prawne na poziomie krajowym. Rozporządzenie wywołuje wprost skutki prawne dla podmiotów, do których jest adresowane tzn. nie wymaga żadnych dodatkowych aktów implementacji - wykonawczych.

Dyrektywy - wiążą wyłącznie państwo członkowskie, do którego są adresowane i wyłącznie co do celu (rezultatu), który ma zostać osiągnięty, natomiast pozostawia państwu całkowitą swobodę wyboru metod, środków osiągnięcia zakładanego celu. Państwo wprowadza dodatkową regulację, która określi jak osiągnąć zakładany cel w dyrektywie. Co roku Komisja Europejska ocenia poziom implementacji dyrektyw - obecny poziom ok. 82%.

Decyzje - wiążą w całości adresatów, obwiązują w całości, wyznaczają cel i metody realizacji. Odnosi się do konkretnego adresata i konkretnej sytuacji. Nie ma charakteru normatywnego, ma charakter indywidualno - konkretny.

• III filar Unii Europejskiej - decyzje ramowe oraz decyzje

Bierna legitymacja procesowa w postępowaniu w trybie art. 232 TWE oraz art. 148 TEWEA

Przedmiotem powództwa w trybie art. 232 TWE oraz art. 148 TEWEA może być zaniechanie działania poprzez:

• Parlament Europejski (wyłącznie w ramach TWE)

• Radę Unii Europejskiej

• Komisję Europejską

• Europejski Bank Centralny (wyłącznie w ramach TWE)

Celem skargi jest sprawdzenie legalności bezczynności instytucji wspólnotowej. Orzeczenie stwierdza czy zaniechanie działania było czy nie było zgodne z prawem, tj. czy instytucja miała obowiązek podjęcia działania. Skarga może być wnoszona przez i przeciwko tym samym podmiotom co skarga z art. 230 TWE. Skarga ta jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy dana instytucja została uprzednio wezwana do działania. Jeśli w terminie dwóch miesięcy od tego wezwania instytucja nie zajęła stanowiska, skarga może być wniesiona w ciągu następnych dwóch miesięcy.

• Tj. Podmioty uprzywilejowane, tj. Parlament Europejski, Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej, państwa członkowskie

• Podmioty częściowo uprzywilejowane, tj. Europejski Bank Centralny (wyłącznie w ramach TWE)

• Podmioty nieuprzywilejowane, tj. osoby fizyczne oraz osoby prawne

Artykuł 232

Jeśli Parlament Europejski, Rada lub Komisja, z naruszeniem niniejszego Traktatu, zaniechają działania, Państwa Członkowskie i inne instytucje Wspólnoty mogą wnieść skargę do Trybunału Sprawiedliwości w celu stwierdzenia tego naruszenia.

Skarga ta jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy dana instytucja została uprzednio wezwana do działania. Jeśli w terminie dwóch miesięcy od tego wezwania instytucja nie zajęła stanowiska, skarga może być wniesiona w ciągu następnych dwóch miesięcy.

Każda osoba fizyczna lub prawna może wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości, na warunkach określonych w poprzednich akapitach, stawiając zarzut jednej z instytucji Wspólnoty, iż zaniechała wydania aktu skierowanego do niej, innego niż zalecenie lub opinia.

Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do orzekania, na tych samych warunkach, w zakresie skarg wniesionych przez EBC w dziedzinach podlegających jego kompetencji lub wniesionych przeciwko niemu.

Artykuł 148

Jeśli Rada lub Komisja, z naruszeniem niniejszego Traktatu, zaniechają działania, Państwa Członkowskie i inne instytucje Wspólnoty mogą wnieść skargę do Trybunału Sprawiedliwości w celu stwierdzenia tego naruszenia.

Skarga ta jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy dana instytucja została uprzednio wezwana do działania. Jeśli w terminie dwóch miesięcy od tego wezwania instytucja nie zajęła stanowiska, skarga może być wniesiona w ciągu następnych dwóch miesięcy.

Każda osoba fizyczna lub prawna może wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości, na warunkach określonych w poprzednich akapitach, stawiając zarzut instytucji Wspólnoty, iż zaniechała wydania aktu skierowanego do tej osoby, innego niż zalecenie lub opinia.

Podmioty uprawnione do wniesienia powództwa w trybie art. 232 TWE oraz art. 148 TEWEA

• Podmioty uprzywilejowane, tj. Parlament Europejski, Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej, państwa członkowskie

• Podmioty częściowo uprzywilejowane, tj. Europejski Bank Centralny (wyłącznie w ramach TWE)

• Podmioty nieuprzywilejowane, tj. osoby fizyczne oraz osoby prawne

Celem skargi jest sprawdzenie legalności bezczynności instytucji wspólnotowej. Orzeczenie stwierdza czy zaniechanie działania było czy nie było zgodne z prawem, tj. czy instytucja miała obowiązek podjęcia działania. Skarga może być wnoszona przez i przeciwko tym samym podmiotom co skarga z art. 230 TWE. Skarga ta jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy dana instytucja została uprzednio wezwana do działania. Jeśli w terminie dwóch miesięcy od tego wezwania instytucja nie zajęła stanowiska, skarga może być wniesiona w ciągu następnych dwóch miesięcy.